"Namasté!" 1
Blijf op de hoogte en volg Diantha
21 Oktober 2017 | Nepal, Kathmandu
Dag lieve lezers!
Daar is die dan..mijn eerste blog van mijn nieuwe reis! Zoals de meeste mensen wel weten heb ik mijn werk en woning 'gedag' gezegd en ben ik op 2 oktober op avontuur gevlogen. Eerste stop: Nepal!
Na een vlucht van ongeveer 12,5u kwam ik dinsdag 3 oktober vroeg in de ochtend aan in Kathmandu, hoofdstad van Nepal. Eerste indruk: een heerlijk zooitje! Het verkeer rijdt links en daarmee is ook alles gezegd. De straten zijn erg stoffig en al gauw snap ik de vele mondkapjes die worden gedragen. Overal waar je kijkt zie je dezelfde winkeltjes langs de kant van de weg en ik krijg gelijk flashbacks naar Tanzania! De sfeer die hier hangt vind ik daarentegen dan weer niet te vergelijken, heel ontspannen! Mensen proberen wat te verkopen, maar er is geen gedram en ik voel me veilig op de straten (als ik in elk geval op tijd de motors hoor komen aanscheuren haha). Er lopen héél veel straathonden in alle soorten. Mensen roggelen en spugen er op straat ongegeneerd en onsmakelijk op los. Verder merk ik veel oprechte vriendelijkheid en behulpzaamheid van de Nepalese mensen.
Mijn eerste verblijf was in 'Zostel' wat errrrrg goed is bevallen! Mooi, schoon en gezellig hostel met heerlijk eten! Hier heb ik al gauw wat leuke mensen leren kennen.
Ik ben drie dagen in Kathmandu gebleven, waar ik in de stad en in Patan en Bhaktapur tempels heb bekeken (moooi!).
Op vrijdag de 6e heb ik heel vroeg de bus naar Pokhara genomen, waar ik 8u later (flink door elkaar geschud) aankwam in een guesthouse. Dit werd gerund door een familie, gezellig maar anders dan een hostel. Broer&zus spraken goed Engels en regelden de meeste zaken, als zij er niet waren, was het aan vader om het over te nemen. Hierbij was het elke keer weer een verrassing wat je voor ontbijt kreeg, hoeveel je voor iets betaalde of dat je taxi écht geregeld was..("op tijd voor de bus?!"). Maar wederom, zeer vriendelijk! Oja, het gebeurde ook regelmatig (dagelijks) dat iemand anders jouw bed had ingenomen. Helaas ook bij mij! Maar na een aantal keer vragen dit op te lossen, is dit gelukkig helemaal goed gekomen :).
In Pokhara wou ik bekijken welke trekking ik wou gaan doen en hoe en wat. Laat ik nou in m'n eerste uurtjes Tessa ontmoeten! Ook een NL verpleegkundige en nog zonder vaste plannen. Al gauw waren we het erover eens; maandag gaan we samen de Poon Hill trek doen. Een vijfdaagse tocht door de bergen van het Annapurna gebied. In het weekend hebben we onze permits geregeld en de laatste nodige spullen gekocht. Via iemand uit Nederland heb ik contact kunnen leggen met een Nepalese man die ons ontzettend heeft geholpen! In het guesthouse heb ik van een andere meid (óók NL verpleegkundige! Vorig jaar in Australië ook al zoveel vpk tegen gekomen! Waren er meer aan een break toe? ;)) het aanbod gekregen om haar goeie rugzak voor de week te lenen, omdat zij zelf alleen haar backpack mee zou nemen op een langer circuit. Ideaal! En m'n kamergenootje daar bood mij haar goede filterfles aan. Het kraanwater is hier niet veilig te drinken, dus drinkwater moet of gekocht worden of gezuiverd worden met reinigingstabletten. Met deze filter is dat niet nodig! Kortom: jeeej dingen vallen super snel op hun plek!
Maandag de 9e zijn Tessa en ik vroeg vertrokken, met de taxi naar de bus die ons naar het startpunt van de trekking bracht, Nayapul. Met kromme tenen, zweethanden en geknepen billen zaten we voorin de bus gepropt naast 3 Nepalese mannen. Mooi uitzicht zou je denken..vooral veel "oh god" "ohh pas op!" "ohhh gaan we dat redden?!" haha.
Een kleine twee uur later waren we (veilig en wel) in Nayapul, waar de trek kon beginnen. Samen met nog een Mexicaanse jongen en een Engelse man zijn we het eerste stuk samen opgetrokken naar de controlepost, waarna we met ons tweetjes verder gingen. Zonder gids of porter (die je spullen kan dragen) met een kaart (maps.me), energiebarren en hikingstokken gingen we op pad en oooh wat was het mooi! Onze flessen vulden we met water uit kleine stroompjes/watervalletjes en onderweg kwamen we regelmatig bepakte ezels, verdwaalde paarden en koeien tegen. We hebben zelfs apen mogen zien! Sprongen zo in de boom boven ons langs!
We hebben overnacht in Ulleri, Ghorepani, Tadapani en Syauli Bazar waar we bij aankomst in guesthouses een kamer probeerde te krijgen.
Elke dag hebben we rond de 4/5/6u gelopen, waarbij we vroeg vertrokken en pas een goede lunch namen op onze eindbestemming van die dag. We waren best snel en elke keer als een van de eersten in de guesthouses. Even lekker douchen, lunchen en dan de rest van de dag genieten van het uitzicht en spelletjes spelen met warme chocomelk. De eerste twee dagen waren met VEELTEVEEL trappen en de andere dagen was het weer dalen (auw knieën!). Overdag was het over het algemeen erg warm, maar des te hoger we kwamen, des te meer en sneller gingen de warme kleren aan. Vooral toen we iets na 04.00 opstonden om de zonsopgang bij Poon Hill te zien, waren de thermokleding, handschoenen en muts (sjaal) nodig! Maar ohh..wat was het mooi!!
Aangezien we deze hele week geen vlees en vis zouden eten (ivm hygiëne/stroomuitval koeling), besloten we het ook maar een weekje zonder alcohol en internet te doen, even back to basic
Daar is die dan..mijn eerste blog van mijn nieuwe reis! Zoals de meeste mensen wel weten heb ik mijn werk en woning 'gedag' gezegd en ben ik op 2 oktober op avontuur gevlogen. Eerste stop: Nepal!
Na een vlucht van ongeveer 12,5u kwam ik dinsdag 3 oktober vroeg in de ochtend aan in Kathmandu, hoofdstad van Nepal. Eerste indruk: een heerlijk zooitje! Het verkeer rijdt links en daarmee is ook alles gezegd. De straten zijn erg stoffig en al gauw snap ik de vele mondkapjes die worden gedragen. Overal waar je kijkt zie je dezelfde winkeltjes langs de kant van de weg en ik krijg gelijk flashbacks naar Tanzania! De sfeer die hier hangt vind ik daarentegen dan weer niet te vergelijken, heel ontspannen! Mensen proberen wat te verkopen, maar er is geen gedram en ik voel me veilig op de straten (als ik in elk geval op tijd de motors hoor komen aanscheuren haha). Er lopen héél veel straathonden in alle soorten. Mensen roggelen en spugen er op straat ongegeneerd en onsmakelijk op los. Verder merk ik veel oprechte vriendelijkheid en behulpzaamheid van de Nepalese mensen.
Mijn eerste verblijf was in 'Zostel' wat errrrrg goed is bevallen! Mooi, schoon en gezellig hostel met heerlijk eten! Hier heb ik al gauw wat leuke mensen leren kennen.
Ik ben drie dagen in Kathmandu gebleven, waar ik in de stad en in Patan en Bhaktapur tempels heb bekeken (moooi!).
Op vrijdag de 6e heb ik heel vroeg de bus naar Pokhara genomen, waar ik 8u later (flink door elkaar geschud) aankwam in een guesthouse. Dit werd gerund door een familie, gezellig maar anders dan een hostel. Broer&zus spraken goed Engels en regelden de meeste zaken, als zij er niet waren, was het aan vader om het over te nemen. Hierbij was het elke keer weer een verrassing wat je voor ontbijt kreeg, hoeveel je voor iets betaalde of dat je taxi écht geregeld was..("op tijd voor de bus?!"). Maar wederom, zeer vriendelijk! Oja, het gebeurde ook regelmatig (dagelijks) dat iemand anders jouw bed had ingenomen. Helaas ook bij mij! Maar na een aantal keer vragen dit op te lossen, is dit gelukkig helemaal goed gekomen :).
In Pokhara wou ik bekijken welke trekking ik wou gaan doen en hoe en wat. Laat ik nou in m'n eerste uurtjes Tessa ontmoeten! Ook een NL verpleegkundige en nog zonder vaste plannen. Al gauw waren we het erover eens; maandag gaan we samen de Poon Hill trek doen. Een vijfdaagse tocht door de bergen van het Annapurna gebied. In het weekend hebben we onze permits geregeld en de laatste nodige spullen gekocht. Via iemand uit Nederland heb ik contact kunnen leggen met een Nepalese man die ons ontzettend heeft geholpen! In het guesthouse heb ik van een andere meid (óók NL verpleegkundige! Vorig jaar in Australië ook al zoveel vpk tegen gekomen! Waren er meer aan een break toe? ;)) het aanbod gekregen om haar goeie rugzak voor de week te lenen, omdat zij zelf alleen haar backpack mee zou nemen op een langer circuit. Ideaal! En m'n kamergenootje daar bood mij haar goede filterfles aan. Het kraanwater is hier niet veilig te drinken, dus drinkwater moet of gekocht worden of gezuiverd worden met reinigingstabletten. Met deze filter is dat niet nodig! Kortom: jeeej dingen vallen super snel op hun plek!
Maandag de 9e zijn Tessa en ik vroeg vertrokken, met de taxi naar de bus die ons naar het startpunt van de trekking bracht, Nayapul. Met kromme tenen, zweethanden en geknepen billen zaten we voorin de bus gepropt naast 3 Nepalese mannen. Mooi uitzicht zou je denken..vooral veel "oh god" "ohh pas op!" "ohhh gaan we dat redden?!" haha.
Een kleine twee uur later waren we (veilig en wel) in Nayapul, waar de trek kon beginnen. Samen met nog een Mexicaanse jongen en een Engelse man zijn we het eerste stuk samen opgetrokken naar de controlepost, waarna we met ons tweetjes verder gingen. Zonder gids of porter (die je spullen kan dragen) met een kaart (maps.me), energiebarren en hikingstokken gingen we op pad en oooh wat was het mooi! Onze flessen vulden we met water uit kleine stroompjes/watervalletjes en onderweg kwamen we regelmatig bepakte ezels, verdwaalde paarden en koeien tegen. We hebben zelfs apen mogen zien! Sprongen zo in de boom boven ons langs!
We hebben overnacht in Ulleri, Ghorepani, Tadapani en Syauli Bazar waar we bij aankomst in guesthouses een kamer probeerde te krijgen.
Elke dag hebben we rond de 4/5/6u gelopen, waarbij we vroeg vertrokken en pas een goede lunch namen op onze eindbestemming van die dag. We waren best snel en elke keer als een van de eersten in de guesthouses. Even lekker douchen, lunchen en dan de rest van de dag genieten van het uitzicht en spelletjes spelen met warme chocomelk. De eerste twee dagen waren met VEELTEVEEL trappen en de andere dagen was het weer dalen (auw knieën!). Overdag was het over het algemeen erg warm, maar des te hoger we kwamen, des te meer en sneller gingen de warme kleren aan. Vooral toen we iets na 04.00 opstonden om de zonsopgang bij Poon Hill te zien, waren de thermokleding, handschoenen en muts (sjaal) nodig! Maar ohh..wat was het mooi!!
Aangezien we deze hele week geen vlees en vis zouden eten (ivm hygiëne/stroomuitval koeling), besloten we het ook maar een weekje zonder alcohol en internet te doen, even back to basic
-
21 Oktober 2017 - 09:24
Kees Van Ee:
Hoi Diantha,
Ik herken een aantal plekken. Ik had in 1983 in Nepal maar 3 foto's gemaakt. Wat is het dan leuk dat jij er wel aan gedacht heb veel foto's te maken. Wij zitten hier te genieten van jou genieten.
Groet van Yeti Brie Kees -
21 Oktober 2017 - 18:37
Heleen Vriends:
Hallo Diantha,
Je moet je voorval niet bezig gaan houden met wat mensen gaan schrijven maar wilde me toch aanmelden. Wat heerlijk te lezen dat het goed met je gaat en je het avontuur zoekt.
Wens je heel veel plezier en een prachtige tijd.
Groet en knuf Heleen -
22 Oktober 2017 - 17:36
Ton Deurloo:
Hoi Diantha ,
wat een leuk verslag ! Ik geniet en leef met je mee ! Blijf vooral schrijven en foto's maken !
Knuffel Ton -
28 Oktober 2017 - 07:36
Anna R. :
Hoi oud collega!
Wat fijn dat je leuke mensen om je heen hebt en wat toevallig al die vk!
Mooie avonturen, heerlijk de vrijheid.
Superleuk om te lezen! Goeie reis ! Gr Anna
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley