Aftellen (1)

Ja! Daar ben ik weer! Een beeetje laat op mijn 2-weekse-verlaglegging, maar zelfs in Tanzania is de decembermaand druk! Van elke dag heb ik bijna wel een mooi stukje te vertellen, dus neem de tijd en ga lekker zitten ;)

Zaterdag 7 december viel ‘s avonds de stroom weer uit dus kon mijn wakawaka zijn werk weer doen en stonden de kaarsjes mooi te schijnen :). Zondag deed de stroom het nog niet dus gingen Inez en ik al fanatiek aan de slag om vuur te maken in de tuin om het water te koken voor koffie en thee en ach als ie dan toch aan staat, meteen maar water voor de was! Toen werd Judith wakker en het zonnestraaltje roept 5 minuten later “We hebben stroom!” en ik kan jullie het niet onthouden te vertellen dat de hoofdschakelaar was omgeslagen en wij daar nou niet meteen aan hadden gedacht.. maar ach wel goed plan B toch hihi?
Na de snellere kop koffie(aangezien ons warmteplaatje het weer deed) kwam er een “hodi!” (vollûk) vanaf het hek. Ik eens kijken wie ons bezoek kwam brengen, staan er twee mannen aan het hek.. “ehh..Inez?”. “Yes..well..she’s taking a shower! You know?” “Shower?..ehh..?” Yes shower..you know..water (ondertussen handgebarend haren wassen)”. Wacht maar even. Binnen kon in Inez het fijne nieuws vertellen dat Jozef vanuit Kigoma voor de deur stond voor haar!! Korte uitleg: Toen Inez in Kigoma was met haar ouders liep deze Jozef met haar en haar zus twee uur mee te gidsen in Kigoma en hadden ze nummers uitgewisseld. Daar bleef het wel een beetje bij.. maar prompt stond ie daar zo voor het hek! Dit heeft Inez netjes afgehandeld, maar het was natuurlijk wel een bijzondere situatie haha!
Maandag ben ik met onze Do naar de OPD (poli) geweest vanwege een ontstoken wondje aan haar enkel, wat al een week alsmaar erger werd en ze inmiddels oedeem in haar voet kreeg en nog met moeite kon lopen. Hier was alleen geen arts aanwezig…dus zijn we maar op zoek gegaan naar ‘collega’ in het ziekenhuis en gelukkig was er een arts die er wel eventjes een blik op wou werpen. Hij heeft (vol trots) wond zorg gedaan en een antibiotica meegegeven :).
Dinsdag was ik de enige mzungu in the hospitali, Do zat met haar voet omhoog en Inez en Judith waren met de jeep op outreach. Met weinig zin ging ik die uitdaging toch maar tegemoet (zijn anders altijd met ons tweeën op een afdeling), maar ik heb mogen zien hoe de röntgen foto’s werden gemaakt en ontwikkeld (heeel gaaf!), zelfstandig wond zorg gedaan, infuus geprikt en nog IM injectie gegeven! Zeer vruchtbaar verpleegtechnisch dagje dus :D.
Woensdag was wel een klapperdag in het rijtje. Samen met Inez gingen we ‘into the field’. Samen met een paar docenten van de Nursing School mochten we mee kijken bij tweedejaarsstudenten die voor een maand ergens in een dorp bij een healthcentre ervaring opdoen en bij de lokale bevolking inventariseren welke gezondheidsproblemen er spelen. Aangezien het regenseizoen toen vol in gang was.. waren de wegen niet te best. In de 4WD jeep moesten we ongeveer 30/40 km door de blubber over de bergen. De heenreis was spannend.. kwamen al een gestrande vrachtwagen tegen en wat uitgegleden auto’s en gelukkig zijn we door de goede rijkwaliteiten van de chauffeur er zonder te veel geglib langsgekomen. We hebben twee plekken bezocht waar studenten verbleven, hier werden we heel gastvrij ontvangen en hebben we lekker gegeten. De terugweg reden we door inmiddels ontstane meren heen haha! Toen kwamen we een vastzittende vrachtwagen tegen midden op de weg, dus Inez en ik wou wel helpen met graven en duwen..werden potje uitgelachen haha. Dus daar stonden we ongeveer uurtje te kijken (die mannen waren al tijdje bezig).
Toen de vrachtwagen eindelijk los kwam konden wij er ook weer vandoor, maar dat ritje duurde niet lang…slip links, rechts, links, rechts..boom aaaah! BOEM!. Ja daar zaten we. Met het rechterachterwiel in een diepe greppel en de neus wat omhoog. Inez en ik op blote voeten, mouwen omhoog hoplakee op zoek naar stenen, takken, gras en al dat wat ons grip kon bieden! Daar stonden de docenten wel een beetje van te kijken..maar toen wij al volledig onder de blubber zaten gingen bij hun ook de nette schoenen en sokken uit en was het duwen maaaar!! Nou dat werkte dus niet. En toen kwamen er (á la Afrika) opeens van heiden en ver mannen aan mét scheppen! Haha nou die stonden dus ook even te apegapen om twee mzungu meiden op blote voeten in de blubber te zien..hahaha. De mannen dan maar hun werk laten doen en uiteindelijk (na kleine aanwijzingen van ons of course..”ja die band voor spint jongens dat lukt niet!”) kwam de auto dan al slippend los.
De rit bleef verder spannend want hupten letterlijk van de linker kant naar de rechter kant van de weg en toen we in een inmiddels schemerig (en mistig!! Hoe is het mogelijk..) bos boven op een berg 180° draaiden konden we toch niet meer zo hard lachen als we daarvoor deden.. Ergens in een dorp pikten we nog 5 mensen op (achja waarom ook niet) waarvan 1 moeder met 2 kindertje naar het ziekenhuis moesten.
Gelukkig kwamen we ’s avonds rond half 9 thuis..konden toen genieten van een heeeerlijk ijskoude douche en onze baggerkleren in een teiltje water leggen. Topdag :).
Ik had blijkbaar niet genoeg avontuur beleefd want donderdag ging ik samen met Judith op outreach! Op naar Mikunga om kindjes te vaccineren :). Het was weer een bumpy, blubber, glibber weg maar niet zo erg als die van woensdag. Bij het vaccineren was het aardig rustig (waarschijnlijk door het weer). We zijn met een paar glijertjes heen en weer gekomen, geen grootste verhalen dus.