Andere wereld (deel 2)
Blijf op de hoogte en volg Diantha
12 Oktober 2013 | Tanzania, Kasulu
Afgelopen maandag zijn Judith en ik op maternity (verloskunde) begonnen! We werden aardig ontvangen en hebben een drieling en inimini-prematuren gezien! Ik heb mogen assisteren en daarna zelf hechtingen verwijdert bij een vrouw die een keizersnee had gehad en daarna begonnen twee vrouwen tegelijk te bevallen! Ik wist niet waar ik kijken moest en óf ik kijken moest..mamamia, en dát is natuurlijk?! (Ja mensen, mijn eerste real-life bevalling). Al met al duurde het even, maar toen kwamen een half uur na elkaar twee wondertjes ter wereld, een jongen en een meisje :)! En deze kersverse baby’s heb ik mogen vasthouden en één mogen overhandigen aan de moeder! (Die binnen 10 minuten alweer aan de wandel was en haar kind nog niet gezien had die aan de andere kant van de kamer lag..), maar ze was blij! (Ja zo bijzonder lijkt het hier niet, de vrouwen liggen er alleen, geen man te bekennen in het héle ziekenhuis, en als het huilt gaat het naar de moeder voor voeding en anders mooi laten liggen). Na deze dag met indrukken lekker bijgekomen op de bank en maar eens een kleine planning geprobeerd te maken voor de reis met Ronald in januari..!
Dinsdag weer naar de maternity, waar we eerst konden helpen met het legen van de emmers.. en toen kwam de beruchte ‘placentaput’. Het is een ondergrondse put met deksel die op slot zit waar menselijke resten in komen, en van de maternity dus de placenta’s..tja.
Terug was het zover dat een vrouw voor keizersnee ging! Dit wouden we natuurlijk niet missen dus hop die OK op! Na de ruggenprik ging het beginnen, de incisie werd gezet. Het ging aardig snel en opeens kwam er een baby uit.. Er vloeide veel bloed, echt heel veel bloed, tot op de grond. Wij gingen kijken hoe het met de baby stond want die hadden we nog niet gehoord. In de kamer ernaast werd de baby uitgezogen en geholpen te gaan huilen. Alleen had ik nog geen kik gehoord. Ik pakte m’n horloge erbij en zag hoe de minuten voorbij tikten. Helaas mocht alle hulp niet baten en is het huilen van de baby uitgebleven. Onbegrijpelijk dat je zo’n hummeltje ziet liggen maar het beweegt niet en is stil. Een mooie meid van 4.2 kilo. Later begrepen we dat de moeder twee weken geleden is gevallen en het kindje waarschijnlijk al dood was.
Terug op de afdeling met het kindje, moeder nog in OK, mocht de familie het baby’tje komen bekijken. De grote verloskamer op de afdeling heeft 3 bedden wat wordt gescheiden door 1 muur. Ik stond met mijn rug tegen de andere muur in het midden waardoor ik voor mij links het kindje wezenloos zag liggen en de familie heel veel verdriet zag hebben, en rechtst een pásgeboren baby die druk draaide en brabbelde en de moeder nog werd verzorgd, kan het nog dubbeler??
We konden de moeder nu ook van OK ophalen, die was nog in een roes en wist volgens mij nog van niks.. Tijd voor pauze.
Na de pauze was er een vrouw opgenomen met pre-eclampsia (zwangerschapsvergiftiging). De vrouw haar nieren en hersenen waren al slachtoffer (epilepsie en nierfalen) en het kind zou gehaald worden om haar leven te redden, ze was 7,5 maand zwanger. Niet zo’n happy day this day dus..
Thuis maar aan de grote schoonmaak begonnen! (therapie? Haha). Na het eten hebben we op het hek óf een das óf een wasbeer óf een stinkdier óf een katachtige gezien?! Het was redelijk groot met spitse oren en een lange, dunne, grijs/zwart gestreepte staart, iemand een idee? We hebben onze Tanzaniaanse boeken erop nageslagen, zijn er niet uit gekomen!
Woensdag konden we in de loop van de rustige ochtend meehelpen met een vulva toilet. Na de pauze was het opeens een chaos in de verloskamer, was er net 1 bevallen die moest snel naar haar kamer want de volgende moest op het bed. En er lagen nog twee vrouwen met weeën. Een vrouw had al volledige ontsluiting en heftige weeën, dus haar vliezen werden geknipt, baby was er binnen 10 sec uit! Druk middagje dus! Rest van de dag niks bijzonders gedaan.
Donderdag konden Judith en ik weer mee naar de OK om een keizersnee te zien! Deze keer ging het gelukkig goed met moeder en kind! Na de pauze werd ons van alles uitgelegd en mocht ik een PV doen! Dan ga je voelen hoeveel ontsluiting de moeder heeft, en ik had het goed hiephoi. Kort daarna begon de meid (18 jaar) die op een ander bed lag krampen te krijgen en opeens stak het hoofde er al uit!! In mega tempo trok m’n collega handschoenen aan en binnen 5 sec was het kind eruit! (Kijk als het zo mag is het leuk..!) Daarna hebben we Sister H nog geholpen om de afdeling enigszins schoon te krijgen, dus alle zichtbare rode handen en voeten van de muren gepoetst :).
Verder is het nu druk in huis met het typen van onze verslagen want de eerste deadline komt er aan. Wat ik vorige keer vertelde over de bijwerkingen van mijn malariapillen, dat is gelukkig over :).
We hebben Lucy (die meid uit de USA) nog niet ontmoet, maar Inez heeft in Kasulu wel een Engelsman (James) ontmoet! En laatst hebben we ook een blanke moeder en dochter gespot! Dus de mzungu’s trekken aan in het gebied ;) hahaha.
Tot de volgende keer!
Liefs Diantha
Dinsdag weer naar de maternity, waar we eerst konden helpen met het legen van de emmers.. en toen kwam de beruchte ‘placentaput’. Het is een ondergrondse put met deksel die op slot zit waar menselijke resten in komen, en van de maternity dus de placenta’s..tja.
Terug was het zover dat een vrouw voor keizersnee ging! Dit wouden we natuurlijk niet missen dus hop die OK op! Na de ruggenprik ging het beginnen, de incisie werd gezet. Het ging aardig snel en opeens kwam er een baby uit.. Er vloeide veel bloed, echt heel veel bloed, tot op de grond. Wij gingen kijken hoe het met de baby stond want die hadden we nog niet gehoord. In de kamer ernaast werd de baby uitgezogen en geholpen te gaan huilen. Alleen had ik nog geen kik gehoord. Ik pakte m’n horloge erbij en zag hoe de minuten voorbij tikten. Helaas mocht alle hulp niet baten en is het huilen van de baby uitgebleven. Onbegrijpelijk dat je zo’n hummeltje ziet liggen maar het beweegt niet en is stil. Een mooie meid van 4.2 kilo. Later begrepen we dat de moeder twee weken geleden is gevallen en het kindje waarschijnlijk al dood was.
Terug op de afdeling met het kindje, moeder nog in OK, mocht de familie het baby’tje komen bekijken. De grote verloskamer op de afdeling heeft 3 bedden wat wordt gescheiden door 1 muur. Ik stond met mijn rug tegen de andere muur in het midden waardoor ik voor mij links het kindje wezenloos zag liggen en de familie heel veel verdriet zag hebben, en rechtst een pásgeboren baby die druk draaide en brabbelde en de moeder nog werd verzorgd, kan het nog dubbeler??
We konden de moeder nu ook van OK ophalen, die was nog in een roes en wist volgens mij nog van niks.. Tijd voor pauze.
Na de pauze was er een vrouw opgenomen met pre-eclampsia (zwangerschapsvergiftiging). De vrouw haar nieren en hersenen waren al slachtoffer (epilepsie en nierfalen) en het kind zou gehaald worden om haar leven te redden, ze was 7,5 maand zwanger. Niet zo’n happy day this day dus..
Thuis maar aan de grote schoonmaak begonnen! (therapie? Haha). Na het eten hebben we op het hek óf een das óf een wasbeer óf een stinkdier óf een katachtige gezien?! Het was redelijk groot met spitse oren en een lange, dunne, grijs/zwart gestreepte staart, iemand een idee? We hebben onze Tanzaniaanse boeken erop nageslagen, zijn er niet uit gekomen!
Woensdag konden we in de loop van de rustige ochtend meehelpen met een vulva toilet. Na de pauze was het opeens een chaos in de verloskamer, was er net 1 bevallen die moest snel naar haar kamer want de volgende moest op het bed. En er lagen nog twee vrouwen met weeën. Een vrouw had al volledige ontsluiting en heftige weeën, dus haar vliezen werden geknipt, baby was er binnen 10 sec uit! Druk middagje dus! Rest van de dag niks bijzonders gedaan.
Donderdag konden Judith en ik weer mee naar de OK om een keizersnee te zien! Deze keer ging het gelukkig goed met moeder en kind! Na de pauze werd ons van alles uitgelegd en mocht ik een PV doen! Dan ga je voelen hoeveel ontsluiting de moeder heeft, en ik had het goed hiephoi. Kort daarna begon de meid (18 jaar) die op een ander bed lag krampen te krijgen en opeens stak het hoofde er al uit!! In mega tempo trok m’n collega handschoenen aan en binnen 5 sec was het kind eruit! (Kijk als het zo mag is het leuk..!) Daarna hebben we Sister H nog geholpen om de afdeling enigszins schoon te krijgen, dus alle zichtbare rode handen en voeten van de muren gepoetst :).
Verder is het nu druk in huis met het typen van onze verslagen want de eerste deadline komt er aan. Wat ik vorige keer vertelde over de bijwerkingen van mijn malariapillen, dat is gelukkig over :).
We hebben Lucy (die meid uit de USA) nog niet ontmoet, maar Inez heeft in Kasulu wel een Engelsman (James) ontmoet! En laatst hebben we ook een blanke moeder en dochter gespot! Dus de mzungu’s trekken aan in het gebied ;) hahaha.
Tot de volgende keer!
Liefs Diantha
-
12 Oktober 2013 - 12:22
Leonie Janssen :
Toppertjes!!!
Ik stem voor het beest wat niet te boek staat in dit apenland voor: Tiba (na de gebruikelijke halve fles rood de vrouw, want zo ken ik jullie nog het beste ;)
Meis, dit is een geweldig verslag! Je doet het fantastisch en de anderen ook! Moeder Gans is trots op jullie en mist jullie!
Hou je haaks en succes met al je werkzaamheden, niet te vergeten je naai-activiteiten als opperhoofd van naaiatelier voor Schut!
Dikke knuffel uit Moshi! -
12 Oktober 2013 - 13:41
Corry:
He meis,
Wat een pracht verhaal. Je maakt wat mee wat je je leven zal bij blijven. Heel mooi.
Ik print hem uit en stuur hem naar oma. Ze vraagt vaak naar je en (be)leeft met je mee. Dikke kus.
-
16 Oktober 2013 - 21:23
Lieke :
Lieve diantha,
Wat maak jij een hoop mee! Ongelooflijk.
Ik vind jou ongelooflijk dapper en stoer.
Hierna kun je het 'gewone leven' waarschijnlijk veel beter in zijn perspectief/waarde zien/zetten.
Ik blijf je volgen.
Heel veel liefs uit Amsterdam. XX
-
20 Oktober 2013 - 15:17
Marijke:
Hoi Lieverd,
Wat een belevenissen zeg!!
Geweldig leuk om te lezen!
Ben zelf vanmorgen uit Nepal terug gekomen ook een HEEL andere wereld!
Veel liefs en dikke kus,Marijke -
23 Oktober 2013 - 07:00
Paulien:
Lieverd,
Jeetje, wat maak jij veel mee en echt super stoer van je wat je daar allemaal doet!!
Vet interessant al die bevallingen.
Dikke kus! -
24 Oktober 2013 - 13:25
Geertje:
Waaaauw, wat n verhalen Diant!
En al die bevallingen , jeetje!
Je doet het hardstikke goed, ik vind t zo knap van je!
Misss you!
Hele dikke kus -
04 November 2013 - 16:06
Ton:
Lieve Diantha
Wat een belevenissen ! Ik lees je verhaal met aandacht , je kunt goed vertellen. Leuke foto's ook !!
Pas goed op jezelf !!
dikke knuffel Ton
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
